χρυσεόταρσος

-ον, Α

1. αυτός που έχει χρυσούς ταρσούς

2. αυτός που έχει χρυσά πόδια.

[ΕΤΥΜΟΛ. < χρυσεο- (βλ. λ. χρυσ[ο]-*) + ταρσός «πόδι, αστράγαλος» (πρβλ. εὔ-ταρσος)].